Op een goede dag besloten mijn vader en ik een ritje langs de Belgische en Franse kust te maken. Via Rotterdam, Antwerpen en Zelzate kwamen we uiteindelijk in Knokke-Heist terecht. Vanaf daar vervolgden we onze weg zo veel mogelijk langs de kust richting Duinkerken en Calais. Op een gegeven moment kwamen we dwars door een gebied vol met kanonnen, bunkers en oude prikkeldraadhekken. En daar, in een veld (we hadden de kust wat verlaten) doemde deze toren op. Achteraf heeft dat zo veel indruk op me gemaakt dat ik er gewoon een gedicht over móést schrijven.