Ik was het zo zat. Al die mensen die aan mn kop liepen te zeiken. Al die mensen die het 'beter' wisten. Al die mensen die zo 'perfect' waren. Al die mensen met 'goede raad'. Het is niet jullie leven. Het is het mijne. Dus steek die goede raad maar in je weet-ik-veel-waar. In al mijn woede kwam dit gedicht er uit.